Solo painting exhibition in saless gallery

1-11 June 2018

‎کماکان مسئله هنر و ناهنر مرزهاى لغزانى را ایجاد میکند. آثار طاها حامد سواد تازه اى است بر بیانی تازه. اینکه نقاشى چیست ، در مسیر تعریف میگردد. و ایستگاههاى ثابت تاریخ هنرى و سبک شناسى تنها مى تواند براى تبئین گذشته و درگیر کردن هنرمندان بکار آید. این نام هاى تاریخى منظره پشت سر ماست . که امروزه به ســـختى میتوان گفت چراغ راه آینده است، بخصوص در دنیا هنر. تاها حامد اینچنیـن جوان و پر کار ، خود دلیل سرعت بالاى تحول جهان تصویر زده ماست. جهانـى که در حال عــبور از توهم واقعیت فرم گرایانه و یا فرم واقعگرایانه است. مرزهاى شهود هنرى و عقلانیت ستیزى اقتصاد محور، وسیع تر از گذشته شده است. نکات تامل برانگیز این کارنما را بطور خلاصه چنین میتوان شمرد ، خاستگاه سـیال طراحانه رنگهایى ضـــد طبیعت ، شـــهود رهـــا از تاریـــخ هنر ، مطالعـــه بصرى مجـــازى ، تقلیـــد کودکانه اسـطوره ها ى جـدید، امحائ زمان و خاطره، من این نگاه را سبکى پوسته اى مىنامم . با مشاهده این تصاویر گویى پیازى در حال عریان شدن است در هزار لایه بدون انتها . مجموعه بوسه دزدانه به حق عشق ممنوعی است که در پى انهدام هنر تقویم شده و آنچه در قالب تعلیم و نظریه به نقاشى امروز ما تبدیل شده، شـکل گرفته. کار ماده نقاش جســارتی اسـت که از عقل جمعی زمان گریزان میباشد.

#tahahamed

As always, the case of art and non-art creates slippery boundaries. Taha Hamed’s work is a new-fashioned knowledge on a new fashioned expression. What is called art, will be defined throughout the path and the constant stations of history of art and stylistic can only help artists to explain the past and entangle them. This historical names are just the views behind us that are hardly the lights of our future, specially in art. Taha Hamed, as a young and active artist is himself a reason for fast accelerating of the changing of this illustrated world of ours. The world which is skipping either the illusion of structuralists reality or realistic structure. The borders of art understanding and economic irrationality have become more wide-spreading. The reflective points of this stunt include: the flowing source of design, counter-nature colors. The detached understanding of art history, visual-virtual study, childish imitation of new mythes, the evanescence of time and memory. I would call this aspect a crusty style. It seems like an onion becoming naked with a thousand endless layers. The collection of snoopy kisses is truly a forbidden love that is evaluated for destroying art and what is formed as training and theory is now our today’s painting. The work matter of an painter is a venture far away from todays’s collective wisdom.
Javid Ramezani, Shahrivar 95

‎جاوید رمضانـى، شهریور نود و پنج